Około 1870 roku dobudowano młyn, a Golden zatrudnił Charlesa Temple i jego syna Johna jako młynarzy. W 1880 roku w młynie pracował także inny syn Charlesa Temple’a, Samuel, który mielił mąkę pszenną, paszę i indyjską mąkę kukurydzianą na trzech zestawach kamieni młyńskich. Działalność młynarska miała charakter sezonowy, na małą skalę i krótkotrwała; po latach osiemdziesiątych XIX wieku nie kontynuowano obróbki drewna ani zboża. Przyczyny upadku młynów pozostają niejasne. Czy chodziło o gospodarkę? Czy Stony Brook zalało i uszkodziło wyrobiska?

Klienci młyna chcieli mieć dostęp do młyna z obu stron strumienia. Nie wiadomo również, kiedy zbudowano pierwszy most prowadzący przez drogę Province Line Road nad Stony Brook. Być może było to wkrótce po 1864 roku, kiedy lokalni mieszkańcy złożyli petycję do hrabstwa Mercer w sprawie mostu. Jak widać na mapie z tego roku, most prawdopodobnie istniał w 1875 roku. W 1882 roku naprawiono przyczółki i wymieniono drewniany pomost. Obecne przęsło, kratownica typu kucyk Warrena, zbudowana przez Berlin Construction Company z Berlina w Connecticut i zainstalowana w 1903 roku na starych kamiennych filarach i przyczółkach, jest najdłuższym i jednym z najlepiej zachowanych tego typu w hrabstwie.